بررسی نتایج اولنوهومرال آرتروپلاستی در استئوارتریت ارنج

سابقه و هدف: التهاب استخوان و مفاصل (osteo arthritis) آرنج یک بیماری ناشایع ولی ناتوان کننده است. در صورت عدم پاسخ به درمان های غیر جراحی، چند روش جراحی قابل انجام است که عبارت است از خارج ساختن نسوج مرده مفصل (debridment) ترمیم مفصل زند زیرین - بازویی (ulnohumeral)، هم جوشی و ترمیم کامل مفصل آرنج (fusion and total elbow arthroptasty). در این مقاله نتایج ترمیم مفصل زند زیرین - بازویی در هفت بیمار بررسی شده است.مواد و روش ها: در این مطالعه هفت بیمار (5 مرد و 2 زن) با میانگین سنی 46 سال (34-56) بین سال های 85-1378 تحت عمل جراحی قرار گرفتند. تمام بیماران با روش یکسان جراحی شدند. با برش خلفی آرنج و ایجاد یک حفره 17 میلی متری در اوله کرانون، استوفیت های حفره اوله کرانون و کرونوئید خارج گردید.یافته ها: متوسط پی گیری 18 ماه (12-38 ماه) بود. بیماران با انجام پرتونگاری و معاینات دوره ای و بر اساس معیار «meps» (معیار ارزیابی فعالیت ارنج در میو کلینیک) بررسی شدند. در شش مورد (85 درصد) نتایج خوب تا عالی (میانگین افزایش دامنه حرکت حدود 53.5 درجه و بهبود کامل درد) و یک مورد بهبود نسبی درد meps و متوسط به دست آمد. تغییری در دامنه حرکت در وضعیت چرخش به داخل و خارج مشاهده نشد. تشکیل مجدد استئوفیت و کاهش دامنه حرکت در یک مورد پس از یک سال دیده شد.استنتاج: با توجه به نتایج به دست آمده پس از عمل جراجی و پی گیری بیماران، بهبود کامل و رضایت بخش (85 درصد) افزایش دامنه حرکت، کاهش درد و هزینه و مدت بستری، ترمیم مفصل زند زیرین – بازویی می تواند به عنوان روش موثر درمان استئوآرتریت آرنج محسوب گردد.